| Auteur: Dick / Geplaatst op: Woensdag 06 Juli 2005 om 23:01 | |
| Een urenlange vlucht, van Europa naar het land waar ‘The American Dream’, die vaker bedrog dan werkelijkheid is, heerst. Een Nederlandse en vijf Belgische spelers deden daar letterlijk en figuurlijk een gooi naar een plekje op het bloedhete podium van het MGM Grand Hotel, waar de duels om de Las Vegas Desert Classic zich afspelen. Een reisverslag van Patrick Bulen.
Na een lange vliegreis via Atlanta naar Phoenix en een autorit naar Las Vegas, genieten we op zondag van een dagje rust voor we op maandag beginnen aan de kwalificaties. Voor Erik was het al meteen raak. Hij wist zich te plaatsen door ondermeer in de halve finale te winnen van Bob Anderson en in de finale Steve Maish te verslaan. Guy kwam in de tweede kwalificatie het verst. Hij verloor echter in de halve finale tegen Jimmy Mann nadat hij de ronde ervoor weer Bob Anderson van het kastje naar het muurtje had gegooid. Helaas kwamen de overige spelers uit de Benelux niet meer tot een mogelijke plaatsing. Een paar keer een plekje in de derde en vierde ronde; dat was het enige dat we nog konden bereiken in deze loodzware kwalificaties. In de eerste ronde (niet op tv) van dit hoofdtoernooi vielen al meteen enkele geplaatste speler uit het toernooi. Voor ons was het mooi hoe Erik Alan Warriner van de baan veegde. Met super dartpijlen won hij verdiend met 3-1 en 3-2, ondanks een 170 uitworp van Warriner die hem in de tweede set hield. Anders was het al eerder over en uit geweest voor hem. Baxter vloog eruit tegen James Wade, Chris Mason werd opzijn beurt van het podium gespeeld door Roland Scholten (3-1 en 3-0). Denis Ovens stond heel zenuachtig te werpen en miste in de beslissende leg maarliefst 13 pijlen voor de wedstrijd tegen Ray Carver. Een andere Amerikaan, John Kuczynski, miste ook 5 pijlen voor de wedstrijd ten voordeel van Adrian Gray. Peter Manley en Mark Dubridge lieten ook niets zien en verloren verdiend tegen Mark Walsh en Andy Callaby. De tweede ronde verliep beter voor de geplaatste spelers. Spijtig voor ons, maar Erik kon zijn niveau van de dag ervoor niet meer halen. Hij verloor de eerste set tegen Colin Lloyd met 3-2. Volgende twee sets (3-1 en 3-2) gingen ook naar het nummer één van de ranking die niet eens goed gooide. Roland won vlot van Wade. Ook Wayne Mardle, Kevin Painter, Phil Taylor en Wes Newton grepen in hun duels de overwinning. John Part en Ray Carver moesten van een achterstand terug komen om alsnog te winnen. In de kwartfinale kon Lloyd een 2-1 voorsprong niet verzilveren. In de vijfde set kon hij het nog eens niet afmaken bij een 2-0 voorsprong in legs. Scholten had dezelfde ‘ziekte’ als Erik. Het wilde allemaal niet lukken en zo kon Part de overwinning binnen halen. Taylor gaf tegen Painter zijn eerste set prijs, maar dat was maar een schoonheidsfoutje. Voor de rest kwam Painter er niet aan te pas. Wes Newton verrast iedereen door het halen van de halve finale na winst op de laatst overgebleven Amerikaan Ray Carver. Ondanks goed gooien kon Newton (na 12 dartpijlen op een dubbel staan en dan zelfs niet meer mogen gooien op die dubbel; sterk gegooid, maar Taylor deed zelfs nóg beter) Phil niet tegenhouden. Mardle kon zich ontdoen van Part en zo de finale bereiken tegen Taylor. In deze finale was al snel duidelijk dat Phil geen cadeaus ging uitdelen. De eerste worp was al meteen raak (180). Later miste Phil na 177, 180 en tripple 20 zijn achtste tripple op weg naar een 9-darter. Mardle moest wachten tot de zesde set om er ééntje te winnen, waarna Phil de puntjes nog maar eens op de i zette: 6-1. Na de finale van de dames, die overtuigend gewonnen werd door Trina Gulliver tegen Deta Hedman, was er het Crickettoernooi. Daarin enkel Rocco Maes en Patrick Bulen voor de Belgen en Peter van de Broek voor Nederland. De anderen hadden er geen zin in. Die gingen liever ‘shoppen’. Van de Broek en Maes konden het niet halen tot de blokfinale. Bulen had geluk; niemand kwam opdagen aan zijn blok en zo kon hij meteen naar de laatste 64. Daarna won hij twee duels. Toen moest Bulen in de achtste finale aantreden tegen Ronnie Baxter. Hoewel Bulen telkens 2 tripples gooide, bleek dat nog niet genoeg te zijn. Baxter wierp een gemiddelde van bijna drie trippels per beurt. Baxter won later dan ook vrij gemakkelijk de finale tegen Jamie Harvey. Derde werden Denis Priestley en Peter Manley. Taylor deed niet mee aan het Crickettoernooi, maar kwam wel kijken. Ook schreef hij nog eens twee wedstrijden vrijwillig! Dat zie ik ‘Barney’ nog niet doen. Verslag afkomstig van Patrick Bulen |
|