The Lakeside door de ogen van Jacques Nieuwlaat: Deel 3

Deel 3: De Oranjeavond

Vandaag was de dag dat er in de avondsessie op Lakeside maar liefst 5 Nederlanders moesten spelen en dus een avond die belangrijk is voor SBS6. Immers de kijkers willen Nederlanders zien darten en hoewel wij als dartsliefhebbers dat misschien graag anders zouden willen zien zijn het die kijkers die er voor zorgen dat darts zoveel op tv te zien is. Op weg naar de studio in Amsterdam besef ik me dat er natuurlijk eerst nog een aantal middagwedstrijden te gaan zijn en hoop dat die niet al te saai zullen zijn. Ik ben in ieder geval niet teleurgesteld. Wat een fantastische wedstrijd tussen Mervyn King en Wayne Warren heb ik gezien. Goed darts, een fantastisch fanatiek Welsh publiek en daardoor het sfeertje waarom Lakeside zo bekend staat. Toch een grote onbekende Wayne Warren maar die mogen ze van mij wel een wildcard geven voor één van de grote toernooien in Nederland. Die zal er een paar flink laten zweten denk ik. King verdiend gewonnen, maar het had van mij nog wel één of twee sets langer mogen duren. Ook de wedstrijden tussen Kantele en O’Shea en tussen Whitlock en Martin waren prima dartsvoer. Nu denken jullie misschien “en die damespartij dan?”. Nou ik zal maar eerlijk zijn, ik weet nog dat Gulliver, zoals gewoonlijk heeft gewonnen en dat ook Francis Hoenselaar de avondwedstrijd won maar het kan mij toch niet zo bekoren als het darten van de heren. Voor mijn gevoel spat het niet echt van het scherm, misschien duurt zo’n partij te kort, is het niveau gewoon niet hoog genoeg of is het het publiek dat er ook niet echt in zit. Misschien ligt het ook wel gewoon aan mij, ik weet het niet.

Ik had gisteren al beloofd dat ik iets meer over achter de schermen zou praten en daar wil ik vandaag dan ook een eerste aanzet toe geven. Iedere dag wil ik een stukje van het dartsprogramma proberen neer te zetten aan de hand van één of meerdere personen. Vandaag was de laatste dag van dit jaar Lakeside qua presenteren van Hans Kraay jr. Hans heeft wel iets met darten, het is niet zo dat hij de uitslagen volgt van de Open Zwitserland via internet, maar hij past wel goed in de sfeer en tussen de spelers. Hans heb ik de laatste paar jaren een beetje leren kennen via het darts en is toch één van de gezichten bij SBS6 voor sport. Hij is de man die in beeld is en dus herkenbaar voor heel Nederland. Eén van de eerste keren dat ik het darts mocht becommentariëren kwam ik natuurlijk ook Hans tegen, voor mij toch iemand die je normaal gesproken alleen maar op tv ziet en waarbij ik dan zoiets heb van houd maar een beetje afstand, iedereen wil al iets van die man, die zit echt niet op jou te wachten. Toch, nu ik hem wat beter heb leren kennen, is Hans een hele makkelijke vent in de omgang en schroomt hij niet om bij een voorbespreking vragen richting mij (de dartskenner) af te vuren; “Hé Jacques, hoe vaak hebben Hankey en van Barneveld al tegen mekaar gegooid” of “Jacques, van wie verloor Co nou ook alweer tijdens de laatste Embassy”. Vaak kan ik dit voetbaldier verrassen met mijn parate kennis en dat streelt dan toch wel weer. Het vak van presenteren valt niet mee, veel voorbereiden in een sport die je maar een paar weken per jaar doet. Aan het begin van de dag krijg je een draaiboek, maar dat veranderd nog honderd keer voor het eind van de show en als de show dan begint heb je hebt een soort miniwalkman (oortje in vaktermen) in je oor waarin de regisseur aanwijzigen roept (hoe lang mag je nog praten, in welke camera moet je kijken, welk item komt eraan enz. enz.) Hans is natuurlijk maar een klein onderdeel van de totale crew, maar wel een speciaal onderdeel, het gezicht. Vanaf morgen zal Edward van Cuilenborg de presentatie voor zijn rekening nemen.

Komen we natuurlijk ook weer bij het hoogte- en dieptepunt van de dag. Vandaag zaten die voor mij in één wedstrijd; Co Stompé tegen André Brantjes. Een beetje uitleg moet ik daarover natuurlijk wel geven, gedurende zo’n vijf jaar reis ik samen met Co stad en land af om bij vooral bedrijven, maar ook in café’s en buurthuizen dartsclinics/demonstraties te verzorgen. Het is niet zo vreemd dat je in zo’n periode een hechte band, zeg maar vriendschap opbouwt. Ik hoop dan ook altijd dat Co ver komt op toernooien en zeker op Lakeside. Niet omdat dat dat misschien meer werk oplevert, maar gewoon omdat ik zie wat hij doormaakt als hij voor de zoveelste keer niet de verwachtingen van hemzelf kan waarmaken. Waar ik normaal gesproken na een partij een soort plaatsvervangende schaamte voel als hij slecht heeft gegooid of als hij weer eens veel pijlen op de beslissende dubbels heeft gemist was ik vandaag na de wedstrijd trots op hem. Ik denk dat hij een hele goede wedstrijd heeft gespeeld tegen een fantastisch spelende André Brantjes. Een 170 finish om je oren krijgen, een set verliezen waarin je zelf twee 11-darters gooit en er ook nog één mist, maar dan toch nog terugkomen tot 2-2 geeft aan dat hij echt kan darten en dat hij in de aankomende toernooien mijns inziens hoge ogen gaat gooien. Dieptepunt, toch verlies, hoogtepunt beste wedstrijd sinds lange tijd.

Taylor heeft, zo lees ik op internet, zijn twaalfde titel binnengehaald en dat is een ongelooflijk aantal, maar toch hoop ik dat we ooit weer één mogen worden in de dartswereld.

Ook vandaag was het weer een lange dag voor me, inmiddels tikt de klok al vier uur maar het maakt me vandaag niet zo veel uit, morgen mag ik uitslapen, me bellen voor één uur morgenmiddag zal geen zin hebben.

Met vriendelijke groet,