The Lakeside door de ogen van Jacques Nieuwlaat: Deel 5

Deel 5: Brantjes, Brantjes, Brantjes

Je kan er vandaag niet omheen, de nieuwe grote man heet André Brantjes. Trokken we na de eerste ronde nog verbaasd onze wenkbrauwen op omdat hij Co uit het toernooi knikkerde, na de overwinning tegen Mervyn King rest er alleen nog bewondering. Brantjes is van het slag darters zoals we vroeger Jocky Wilson en Dave Whitcombe hadden. Geen mannen die ongelooflijk hoge gemiddeldes op de borden toverden, maar echt matchplayers. Mannen die zich vastbijten in een wedstrijd en op de belangrijke momenten de dubbels raken, een hoge score gooien om goed weg te zetten of een snelle leg produceren als dat nodig is. Dat soort mannen zorgt altijd voor spektakel omdat ze geen saaie wedstrijden gooien. Wat is er voor hem nu mogelijk in het verdere verloop van het toernooi? De tijd zal het leren maar in de geschiedenis van de Embassy/Lakeside waren er 4 spelers die bij hun debuut de titel grepen (1978, het eerste jaar niet inbegrepen): 1983 Keith Deller, 1990 Phil Taylor, 1994 John Part en 1995 Richie Burnett. Alles is dus mogelijk want voor het jaar van victorie hadden buiten het land van herkomst ook nog weinig mensen van deze heren gehoord en dat is inmiddels wel anders.

Om een avondje darten bij jullie thuis in de huiskamer te brengen is veel nodig, personeel, techniek en vakmanschap. Dus heb je ook een strakke hiërarchie nodig om dat allemaal vlotjes te laten verlopen. Vandaag de mannen die “de baas”zijn. De eerste is de eindredacteur, hij is de man die het draaiboek maakt en bepaald wat er precies wordt uitgezonden. Dat is een klus voor een echte puzzelaar en regelaar, contant staat hij in contact met Engeland over wat er hoe laat gaat beginnen en moet hij rekening houden met het aantal reclames dat er in een uitzending moet worden uitgezonden. Hij bepaald ook hoe lang een gesprek mag duren met een gast, welke items er worden uitgezonden, wie er moet worden geïnterviewd na een wedstrijd en wat er morgen moet worden gemaakt voor de uitzending die dan weer moet komen. Alles moet tot op de seconde worden uitgemeten, immers de volgende programma’s wachten niet. Tevens fungeert hij ook nog als vraagbaak en klaagmuur voor iedereen en is hij indien nodig de schouder om op uit te huilen. De andere bepalende factor is de regisseur, hij bepaald niet wat er in beeld komt, maar hoe het in beeld komt. Een beetje kort door de bocht misschien, maar hij bepaald in welke camera Edward praat, geeft ook aan hem door hoe lang een filmpje duurt of hoeveel tijd er is tijdens de reclame. Daarbij kijkt hij ook of de verlichting goed is, of het publiek niet ergens in de weg staat en heeft hij de controle over het opstarten van items en clipjes. Je gelooft het misschien niet, maar hij let er zelfs op dat de glazen netjes staan opgestapeld en dat de flesjes bier achter de bar met het logo de juiste richting op staan. Dit zijn ook meteen de twee mensen die in contact staan met de commentatoren om zonodig aanwijzingen te geven of te vertellen dat we naar een stukje band moeten toepraten waarop Brantjes zegt dat hij dubbel 16 zijn favoriete dubbel vind. Voor mij persoonlijk zijn deze heren ook mijn klankbord, zoveel ervaring in het maken van sportevenementen daar kun je veel van opsteken als je er voor openstaat.

Over een dieptepunt van de dag heb ik lang moeten nadenken omdat deze er vandaag niet echt was vond ik. Ik heb werkelijk genoten van de eerste twee partijen. Henderson die ineens uit het niets 12 keer 180 gooit, Adams die de partij toch wint. Brantjes natuurlijk geweldig. Dan maar een persoonlijk dieptepunt: Leo heeft ook ons dartspoultje over de tweede ronde gewonnen en zal op het eerstkomende grote toernooi met een sponserbadge op zijn shirt moeten lopen waarop in grote letters staat geschreven: mede mogelijk gemaakt door Frank en Jacques

Tot morgen,